ในปี 2004 หนังสั้นเรื่องแรกของ ฉัตรชัย สุบรรณ เรื่อง ‘Undo Redo’ ได้รับเสนอชื่อเป็น Honorable Mention จากงาน Ratana Pestonji Award ในกลุ่ม Best Thai Short Film ก่อนจะทำงานเป็นอาจารย์สอนด้านภาพยนตร์ ที่สาขาสื่อศิลปะและการออกแบบสื่อ คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่อยู่หลายปี นับตั้งแต่ “แม่โขง โฮเต็ล” (Mekong Hotel) ภาพยนตร์เรื่องแรกที่ได้ร่วมงานในฐานะผู้ช่วยช่างภาพให้กับเจ้ย อภิชาติพงศ์ วีระเศรษฐกุล เขาก็มีโอกาสได้ร่วมงานในฐานะผู้กำกับภาพให้กับงานวิดีโออาร์ต ภาพยนตร์สารคดี และภาพยนตร์สั้น ให้กับผู้กำกับมือรางวัล “คานส์” ในผลงานหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น Fireworks (Fans), Ablaze, Vapour (หมอกแม่ริม), Invisibility, Fever Room (เมืองแสงหมด) และ Blue
จุดเริ่มต้นจากคนเสพหนัง (จนหมดเกลี้ยงร้านเช่า) สู่ผู้อยู่เบื้องหลัง
จุดเริ่มต้นจากคนเสพหนัง (จนหมดเกลี้ยงร้านเช่า)
“เป็นคนชอบดูหนังมาก ช่วงเรียนปริญญาตรีที่คณะวิจิตรศิลป์ ภาควิชาประติมากรรม ดูหนังวันละ 3-4 เรื่องได้ ดูทุกวัน ถึงขนาดว่าดูจนหมดร้านเช่าวิดีโอ ไม่มีหนังเรื่องไหนให้ดูอีกแล้ว เราได้เปิดโลกทัศน์จากการดูหนังได้มากเลย และก็เริ่มลองถ่ายวิดีโออาร์ต จนมาช่วงเรียนปริญญาโทฯ ด้าน Media Art ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ก็ได้มาเป็นอาจารย์สอนภาพยนตร์ที่คณะ และระหว่างนั้นก็เริ่มทำงานวิดีโอทดลอง ที่ผสมผสานระหว่างศิลปะกับภาพยนตร์เข้าด้วยกัน การเริ่มต้นทำเองทุกกระบวนการทั้งกำกับ ถ่าย และตัดต่อ ทำให้ในที่สุดผมก็รู้ตัวว่าชอบอยู่หลังเลนส์มากที่สุด มุมมองที่เราเห็นจากช่องมองภาพของกล้อง มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นโรงหนังส่วนตัวหรือโลกส่วนตัวที่เราสร้างขึ้นจากองค์ประกอบของ ความกว้าง ความสูง แสงเงา ความคมชัดและความพร่าเลือน ซึ่งนอกจากทำงานกับพี่เจ้ยแล้ว ที่ผ่านมาก็เคยทำงานเป็นผู้กำกับภาพให้กับศิลปินหลายท่าน เช่น โฆษิต จันทรทิพย์, สุทธิรัตน์ ศุภปริญญา และ ชัยศิริ จิวะรังสรรค์ เป็นต้น”
การทำงานกับผู้กำกับเจ้าของรางวัลปาล์มทองคำ
“ช่วงรอยต่อระหว่างหนังใหญ่แต่ละเรื่อง จะเป็นช่วงที่พี่เจ้ยจะทำโปรเจกท์ศิลปะ ไม่ว่าจะเป็น
วิดีโออาร์ต หรือหนังสั้น เหมือนเป็นช่วงทดลองหาความเป็นไปได้ที่หากมีอะไรน่าสนใจก็จะนำไปใช้กับหนังใหญ่นั่นเอง การทำงานกับพี่เจ้ย เป็นประสบการณ์ท่ีน่าตื่นเต้น และสนุกทุกครั้ง จะได้อะไรใหม่ๆ กลับมาเสมอ ไม่ว่าจะเป็นความรู้ หรือทัศนคติที่มีต่อภาพยนตร์และศิลปะ และได้เห็นความพิเศษของหนัง ที่ทำให้รู้สึกต่อผลงานชิ้นนั้นต่างออกไปเลยก็ว่าได้ เมื่อเราได้เห็นว่าทุกอย่างที่อยู่ในหนังนั้นถูกคิดมาอย่างละเอียด มันมีเรื่องราวและบทที่ถูกเขียน ถูกอธิบายไว้อย่างชัดเจน ทุกอย่างส่วนใหญ่ถูกสร้างและถูกใส่เข้าไปโดยตั้งใจและระมัดระวัง จนเรารู้สึกว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ระยะหลังเมื่อจูนการทำงานกับพี่เจ้ยได้แล้ว พี่เจ้ยก็ปล่อยให้เราวางภาพไว้ เช่น มันจะถูกเล่าด้วยภาพขนาดเท่าไหร่ เลนส์ขนาดไหน ด้วยแสงแบบไหน จากนั้นนำมาแชร์มุมมองกัน”
“มุมมองภาพที่ไม่ต้องสวยจับใจ
“สิ่งหนึ่งที่ผมจะระมัดระวังและคิดเสมอเวลาทำงาน คือ การกำกับภาพมันไม่ใช่แค่การจัดวางองค์ประกอบของภาพหรือจัดแสงให้สวยงามตามหลักสุนทรียศาสตร์แต่เพียงอย่างเดียว แต่มันต้องคำนึงถึงหน้าที่หลักของภาพในการทำหน้าที่ ‘เล่าเรื่องและสร้างความรู้สึกร่วม’ บางครั้งภาพที่ดูสวยงามจนมากเกินไป อาจทำให้เรารู้สึกถึงการประดิษฐ์ของภาพยนตร์และทำให้อารมณ์ร่วมของผู้ชมหลุดไปจากเรื่องที่กำลังดำเนินอยู่ ในทางกลับกัน มุมมองภาพที่ดูธรรมดาๆ ลงมาหน่อยอาจทำให้คนดูรู้สึกเหมือนเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นจริงตรงหน้าและมีอารมณ์ร่วมไปกับเหตุการณ์นั้นมากกว่า ในการทำงานหลายครั้งมันคือการแชร์กันระหว่างผู้กำกับและผู้กำกับภาพถึงความพอดีที่เราต้องการนำเสนอ อย่างช่วงแรกๆ ที่ร่วมงานกับพี่เจ้ย เราก็มักจะได้ยินคำว่า ‘มันดูสวยไป’ ซึ่งเราไม่เคยได้ยินมาก่อน”
ผู้ทำหน้าที่ถ่ายทอดภาพในจินตนาการ
“โดยส่วนตัว ผมโชคดีที่ได้ร่วมงานกับผู้กำกับหลายคนที่ให้อิสระเต็มที่ในการทำงานด้านภาพ มันเหมือนการเติมเต็มซึ่งกันและกัน เหมือนการเติมช่องว่างในการสร้างสรรค์ ซึ่งเวลาพูดคุยกันกับผู้กำกับแต่ละคน เราจะพยายามค้นหาความหมายและความต้องการลึกๆ ที่ผู้กำกับเขาต้องการที่จะถ่ายทอด เป็นส่วนที่ไม่ได้อยู่ในบทภาพยนตร์ มันอาจจะเป็นทัศนคติส่วนตัวของผู้กำกับ แล้วเราก็จะพยายามรวมสิ่งต่างๆ เหล่านั้นเข้าด้วยกันแล้วแปลงให้มันออกมาเป็นภาพที่สามารถบันทึกได้ด้วยกล้อง เป็นเทคนิค เป็นแสงและเงา เป็นชัดตื้นชัดลึก เป็นระยะใกล้ ไกล เป็นภาพที่สามารถรับรู้และรู้สึกได้ บางครั้งเราก็ไม่แน่ใจว่ามันจะออกมาเป็นยังไง ก็ต้องทดลองทำ ทดลองถ่าย แล้วก็รีเสิร์ชเพิ่มเติม แล้วเอามาคุยกันเพื่อหาความเป็นไปได้ อย่างเช่น ในหนังสั้นเรื่อง 500,000 ปี ของศิลปิน ชัยศิริ จิวะรังสรรค์ ทัศนคติทางด้านการเมือง และความทรงจำส่วนตัวของศิลปิน อาจจะเป็นเหมือนภาพของควันที่ปรากฏตัวชัดเจนเมื่อต้องแสง แล้วหลบตัวลอยนิ่งอยู่ในความมืด รอแสงไฟที่จะมากระทบอีกครั้ง หรือภาพกองไฟที่ลุกโชนอยู่บนตัวป้าเจนในหนังสั้นเรื่อง “BLUE” ของพี่เจ้ยที่เลือกใช้การถ่ายทำจริงมากกว่าการทำ CG ในขั้นตอนโพสต์ มันเหมือนการสร้างภาพซ้อนทับระหว่างความจริงกับความฝันในขณะนั้น”
ความท้าทายของการทำงานกำกับภาพ
“เวลาทำงานมันจะมีภาพที่ผู้กำกับภาพเห็นซ้อนกันอยู่สองภาพ ภาพที่กล้องกำลังบันทึกซึ่งก็คือภาพที่ปรากฏอยู่ในช่องมองภาพ กับภาพที่ถูกกันออก ก็คือภาพความจริงที่อยู่นอกเฟรม ซึ่งบางครั้งมันคือภาพของความโกลาหล มันคืออุปสรรค มันคือข้อจำกัด มันคือเวลาที่เร่งเข้ามา มันอาจจะไม่ใช่ภาพที่สวยงาม ความท้าทายของมันคือ บางครั้งเราต้องหลับตาข้างนึงเพื่อที่จะมีสมาธิจดจ่อกับภาพที่อยู่ในเฟรม แต่ในบางครั้งเราก็ต้องเปิดใจ เปิดตาอีกข้างรับความจริงที่อยู่ด้านนอก ความเป็นไปได้ใหม่ๆ มันเหมือนการประนีประนอมระหว่างความต้องการที่สมบูรณ์แบบกับความสัมพันธ์ของความจริงที่อยู่รอบตัว”
“ภาพที่ดีมันมักจะเกิดขึ้นจากการไว้ใจกัน เชื่อใจกัน และร่วมมือกันระหว่างทีมงาน” TAG
photography design people interview Chatchai Suban: The Cinematographer
CONTRIBUTORS
EVERYTHING TEAM
PEOPLE / INTERVIEW
มองสถาปัตยกรรมไทยร่วมสมัยในฐานะวัฒนธรรมที่มีชีวิตผ่าน ART TOYS เจาะลึกแนวคิดความสนุกจาก DUCTSTORE the design guru Co.,Ltd.
ทันทีที่ Key Visual สถาปนิก’ 68 เผยแพร่ออกมา บทสนทนาปลุกสัญชาตญาณนักสืบในตัวทุกคนพร้อมใจกันทำงานแบบ Autopilot และระหว่างที่ตามหาเฉลยกันจริงจัง ทุกคนเริ่มหันมาตั้งคำถามต่อว่า Art Toys เกี่ยวข้องกับธีมงานอย่างไร รู้ตัวอีกทีวงสนทนาก็กระเพื่อมขยายกว้างขึ้น ส่งสัญญาณชัดว่า Key Visual ปีนี้เปิดฉากมาแบบสนุกเอาเรื่อง โดนเส้นกันสุดๆ
EVERYTHING TEAM January 2025
PEOPLE / INTERVIEW
อุ้ม-วัลลภ รุ่งกำจัด นักแสดงภาพยนตร์อิสระ สู่เส้นทางของ Cannes Film
วัลลภ รุ่งกำจัด หรือ อุ้ม นักแสดงที่เชื่อมโยงความเป็นมนุษย์กับโลกของภาพยนตร์ ผ่านการสร้างชีวิตให้ตัวละครต่าง ๆ ได้ออกมาโลดแล่นแสดงความรู้สึกทางอารมณ์ให้กับผู้ชม แม้เขาจะไม่ได้เป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงในวงกว้างเทียบเท่ากับนักแสดงกระแสหลัก แต่ในเวทีระดับโลก “อุ้ม” ได้พิสูจน์ตัวเองกับการเป็นนักแสดงที่มีความสามารถที่ยอมทุ่มเทหลาย ๆ สิ่ง ให้กับงานศิลปะด้านการแสดงในภาพยนตร์เรื่องต่าง ๆ เหล่านี้อย่างสุดตัว
EVERYTHING TEAM 6 months ago
PEOPLE / INTERVIEW
พูดคุยกับ “MAMIO” บนหน้ากระจกสะท้อนตัวตนที่ถูกซ่อนมาทั้งชีวิต “อาจใช้เวลานานถึง 30 ปี แต่ก็ดีกว่าไม่มีโอกาสได้รู้เลย”
คงปฏิเสธไม่ได้ว่าก่อนหน้านี้เราได้รู้จักกับเธอคนนี้ในชื่อของ พัด หรือที่ชอบเรียกติดปากกันว่า พัด ZWEED N’ ROLL เจ้าของเสียงทุ้มมีเสน่ห์ นักร้องและนักแต่งเพลงที่ฝากผลงานเพลงเศร้าเอาไว้ในวงการมากมาย อาทิ ช่วงเวลา, Diary, อาจเป็นฉัน และอีกมากมาย ไม่มีอะไรแน่นอนแม้กระทั่งตัวเราเอง ช่วงเวลาจึงได้พัดพาให้เรามาทำความรู้จักกับ “MAMIO” ในฐานะศิลปินใหม่จากค่าย Warner Music Thailand ซึ่งเป็นอีกตัวตนหนึ่งของคุณพัดที่ไม่เคยถูกปลดปล่อยออกมาเลยตลอดชีวิตการทำงานในวงการสิบกว่าปีที่ผ่านมา หรือถ้าจะให้ซื่อสัตย์กับตัวเองจริง ๆ ก็อาจจะเป็นทั้งชีวิตที่เกิดมาเลยเสียด้วยซ้ำ
EVERYTHING TEAM 7 months ago
PEOPLE / INTERVIEW
THE ROARING SOUND OF BANGKOK EVILCORE
Whispers เป็นหนึ่งในวงดนตรีที่สะท้อนการเติบโตของวงการ Hardcore ในประเทศไทยอย่างแท้จริง ตั้งแต่จุดเริ่มต้นที่เป็นเพียงกลุ่มเพื่อนที่หลงใหลในดนตรี เพราะนอกจากจะเป็นผู้เล่น พวกเขายังเป็นกำลังสำคัญที่คอยผลักดันซีนฮาร์ดคอร์ในบ้านเรามาโดยตลอด ประสบการณ์ที่สั่งสมทำให้เกิดเป็นสไตล์เฉพาะของ Whispers สร้างความแตกต่างและเป็นเอกลักษณ์ จนทำให้พวกเขาก้าวไปสู่เวทีระดับสากล ถึงแม้พวกเขาจะอยู่ใต้ดินของไทย แต่เสียงคำรามของพวกเขาก็ดังไปไกลถึงทวีปยุโรป มาพบกับเส้นทางดนตรีที่เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจและการเปลี่ยนแปลง กับวงฮาร์ดคอร์ระดับบท็อปของ Southeast Asia
EVERYTHING TEAM 7 months ago
PEOPLE / INTERVIEW
Nat Inksmith (ชณัฏฐ์ หวังบุญเกิด) มากกว่าความสวยงามคือการนำเสนอผลงานที่เป็นตัวตนผ่านศิลปะลายสัก
ด้วยลายเส้นที่เป็นเอกลักษณ์และรูปแบบงานสักของเขา ที่เรารู้สึกแปลกประหลาดกว่างานสักอื่น ๆ (แปลกประหลาดในที่นี้คือความหมายในแง่ดีนะ) ก็เลยตัดสินใจส่งข้อความทักไปหา “พี่นัทครับ ผมขอสัมภาษณ์พี่ได้ไหม” “ได้ครับ” สั้น ๆ แต่จบ เรื่องราวทั้งหมดก็เลยเริ่มต้นขึ้นที่ร้าน CAVETOWN.TATTOO แถว ๆ ปิ่นเกล้า ซึ่งพี่นัทเป็นเจ้าของร้านแห่งนี้ บทสนทนาของเราเริ่มกันในช่วงเวลาบ่าย ๆ ของวันพฤหัส พอไปถึงร้านพี่นัทกำลังติดงานสักให้กับลูกค้าอยู่หนึ่งคน พอได้เห็นลายที่เขาสักต้องบอกว่าเท่มาก ๆ มันมีความเป็น Psychedelic บวกกับ Ornamental ผสมผสานกับเทคนิค Dotwork จนกลายเป็นงานศิลปะบนผิวหนังหลังฝ่ามือ เราถึงกับต้องถามคำถามโง่ ๆ กับลูกค้าที่ถูกสักว่า “เจ็บไหม” แน่นอนคำตอบที่ได้คือ “โคตรเจ็บ” เพราะจุดที่สักคือหลังฝ่ามือ ซึ่งถือเป็นอีกหนึ่งจุดที่หลายคนร่ำลือกันว่าโคตรเจ็บ ระหว่างที่รอพี่นัทไปพลาง ๆ น้องแมคช่างภาพที่มีรอยสัก Full Sleeve เต็มแขนขวา ก็เริ่มกดชัตเตอร์กล้องถ่ายรูปเก็บภาพระหว่างที่เขาสักไปด้วย พอสักเสร็จเรียบร้อยก็ปล่อยให้พี่เขาพักผ่อนกินน้ำ ปัสสาวะ (อ่านแยกคำนะอย่าอ่านติดกัน) ก่อนจะพูดคุย แต่เดี๋ยว ! ก่อนจะเริ่มบทสนทนา เราขอเกริ่นให้ฟังซักนิดนึงเกี่ยวกับชายคนนี้ก่อน
EVERYTHING TEAM 7 months ago
PEOPLE / INTERVIEW
KIKI กับการเดินทางก้าวต่อไปของความคิดสร้างสรรค์บนเส้นทางดนตรี
ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่ปีวงดนตรีสัญชาติไทยที่ชื่อ KIKI ได้ก้าวขึ้นมาเป็นหนึ่งในวงที่ได้รับความสนใจเป็นอย่างมากจากทั้งในประเทศไทย ญี่ปุ่น ไต้หวัน สิงคโปร์ ฮ่องกง ก็เพราะด้วยเสียงเพลงที่มีความเป็นเอกลักษณ์ และการนำเสนอแนวคิดที่ไม่เหมือนใคร รวมถึงความตั้งใจในการสร้างสรรค์ผลงานที่สะท้อนถึงตัวตนของพวกเขาได้อย่างชัดเจน
EVERYTHING TEAM 9 months ago
SIGN UP TO OUR NEWSLETTER
A Monthly update of the new issue from us
SUBMIT
THANK YOU FOR YOUR SUBSCRIPTION
