LOOKING ON EVERYTHING ?
EXPLORE ON EVERYTHING
มีไม่บ่อยครั้งนักที่ภาพยนตร์สารคดีจากยุโรปจะข้ามฟากมาเข้าชิงรางวัลออสการ์ ข้ามทั้งทวีป ข้ามทั้ง genre ของภาพยนตร์ แต่ “Collective” ภาพยนตร์สารคดีจากโรมาเนียของผู้กำกับ อเล็กซานเดอร์ นาเนา ก็ทำสิ่งนั้นได้ กล่าวคือมันคือเข้าชิงรางวัลออสการ์ทั้งในสาขาภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยมพร้อมกับเข้าชิงในสาขาภาพยนตร์ ต่างประเทศยอดเยี่ยมไปพร้อมกัน ปรากฏการณ์นี้คงอธิบายความยอดเยี่ยมของตัวหนังเองได้โดยไม่จำเป็น ต้องขยายความอะไรอีก
แม้ในความมืดมนของหลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นในบ้านเรา มืดมนทั้งในแง่เสรีภาพในการแสดงออก มืดมนทั้งในแง่ความล้มเหลวในการจัดการปัญหาไวรัส “โควิด-19” ของรัฐ มืดมนแม้กระทั่งบทบาทของสื่อมวลชน กระแสหลักซึ่งควรทำหน้าที่สะท้อนการทำงานอันบกพร่องของรัฐได้ดีกว่านี้ในฐานะผู้จุดโคมไฟให้ความสว่างแก่ผู้คน ในความมืดมนทั้งปวงเหล่านั้น เราก็ยังโชคดีพอที่ยังมีโอกาสได้ดูภาพยนตร์เรื่อง “Collective” นี้
“Collective” จัดฉายรอบปฐมทัศน์ไปเมื่อวันที่ 8 เมษายนที่ผ่านมาที่โรงภาพยนตร์เฮาส์ สามย่าน โดยก่อนฉายภาพยนตร์ มีการเสวนาที่จัดขึ้นโดย Documentary Club ร่วมกับสมาพันธ์สื่อไทยเพื่อประชาธิปไตย หรือ “DemAll” (Thai Media for Democracy Alliance) ในหัวข้อการทำข่าวสืบสวนและการตีแผ่ความจริงของสื่อมวลชน กับ ฐปณีย์ เอียดศรีไชย และ สันติวิธี พรหมบุตร สองนักข่าวสาย Investigative Journalist อันดับต้นๆ ของเมืองไทย
เรื่องเริ่มต้นในปี 2015 เมื่อเกิดเหตุเพลิงไหม้ “คอเล็กทีฟคลับ” ในประเทศโรมาเนีย มีผู้เสียชีวิต 27 คน บาดเจ็บ 180 คน ภายหลังเมื่อประชาชนพบว่าคลับโด่งดังแห่งนี้ไม่มีระบบดับเพลิงและทางหนีไฟ พวกเขา โกรธเกรี้ยวและลงถนนประท้วง กดดันจนเกิดการเปลี่ยนรัฐบาลใหม่ แต่แล้ว 4 เดือนหลังโศกนาฏกรรม กลับยังมีเหยื่อที่เข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลตายเพิ่มอีก 37 คนด้วยเหตุผลที่ไม่อาจอธิบายได้ ก่อนที่แพทย์และพยาบาลจะตัดสินใจเผยความจริงที่อยู่เบื้องหลังความดำมืดนั้นแก่ กาตาลัน โตลอนตัน ผู้สื่อข่าวหนังสือพิมพ์กีฬารายวัน “สปอร์ต กาเซตต์” ที่แม้จะเป็นหนังสือพิมพ์กีฬา แต่เมื่อตนเองได้รับข้อมูล สำคัญที่เกี่ยวข้องกับชีวิตผู้คน เขาและทีมก็ทำการเปิดโปงความฉ้อฉลครั้งมโหฬารของระบบสาธารณสุขและรัฐบาล แม้จะเจออุปสรรคนานับปการแต่ กาตาลัน ก็สู้ทุกวิถีทางในการเปิดโปงความฉ้อฉลของรัฐที่เกี่ยว โยงกันระหว่างนักการเมืองกับนักธุรกิจสาธารณสุข ด้วยความเชื่อว่า “เมื่อใดที่สื่อมวลชนสยบยอมต่ออำนาจรัฐ เมื่อนั้นรัฐก็จะข่มเหงประชาชน”
Collective ภาพสะท้อนหน้าที่ของสื่อในภาวะที่รัฐล้มเหลว
/
Inside (2023) หนังทริลเลอร์จิตวิทยาของผู้กำกับสัญชาติกรีซ วาซิลลิส แคตซูพิส (Vasilis Katsoupis) ที่เล่าเรื่องราวของของนีโม (วิลเลียม เดโฟ) หัวขโมยที่ลักลอบเข้าไปในเพนท์เฮ้าส์สุดหรูของสถาปนิกชื่อดัง เพื่อขโมยงานศิลปะราคาแพงที่สะสมอยู่ในนั้น แต่ดันบังเอิญโชคร้ายถูกระบบนิรภัยขังอยู่ภายในคนเดียว ท่ามกลางงานศิลปะที่อยู่รายรอบ จนเขาต้องหาทางเอาชีวิตรอดอยู่ข้างใน โดยอาศัยข้าวของรอบตัว หรือแม้แต่งานศิลปะที่อยู่ในนั้นมาใช้เป็นเครื่องมือก็ตาม เรียกได้ว่าเป็น Cast Away เวอร์ชันอาชญากรก็ได้
/
ฮ่องกง เมื่อราวสิบยี่สิบปีก่อน นับได้ว่าเป็นอีกหนึ่งประเทศที่น่าจับตามองมาก ๆ ในฐานะประเทศที่ส่งออกภาพยนตร์ออกสู่สายตาของประชาคมโลก ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ต่อสู้กำลังภายใน ภาพยนตร์มาเฟีย หรือแม้แต่ภาพยนตร์ชีวิตที่ถ่ายทอดอารมณ์ได้อย่างลึกซึ้งของหว่องกาไว จนเรียกได้ว่าเป็นยุคทองของอุตสาหกรรมฮ่องกง แต่ด้วยปัจจัยหลาย ๆ อย่าง ทำให้ความคึกคักของภาพยนตร์ฮ่องกงเริ่มเงียบเหงามากขึ้นเรื่อย ๆ จนแฟนหนังฮ่องกงหลายคน ออกปากบ่นคิดถึงความรุ่งเรืองในอดีต ดังนั้นเมื่อเกิดปรากฏการณ์ความนิยมระดับ 100 ล้านเหรียญฮ่องกง ของภาพยนตร์อาชญากรรมอย่าง A Guilty Conscience ขึ้นมาแล้ว แสงที่เคยริบหรี่ก็อาจจะกลับมาสว่างไสวขึ้นมาอีกครั้ง
/
นักธุรกิจชั้นนำหลายคนใช้เวลาว่างจากการทำงานไปกับความหลงใหลที่แตกต่างกัน บางคนใช้เวลาไปกับความหลงใหลในการท่องเที่ยวทั่วโลก บางคนใช้เวลาไปกับความหลงใหลในการล่องเรือตกปลา ขับรถซูเปอร์คาร์ หรือปาร์ตี้สุดเหวี่ยง แต่มีนักธุรกิจผู้หนึ่งที่มีความลุ่มหลงที่แปลกแตกต่างออกไป เขาผู้นี้คือนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง ผู้บริหารรุ่นที่สองของ โก๋แก่ แบรนด์ถั่วอบกรอบระดับแนวหน้าของเมืองไทยอย่าง ต้น จุมภฏ รวยเจริญทรัพย์ ผู้หลงใหลในการทำหนังอย่างเข้าเส้น ลงลึกถึงกระดูกดำจนลุกขึ้นมาตั้งค่ายหนังอิสระของตัวเองในนาม โก๋ฟิล์ม ฝากผลงานหนังมันส์ๆ ดิบๆ ห่ามๆ ไม่แคร์ตลาด ไม่แยแสรางวัล ประดับวงการมาแล้วหลากหลายเรื่อง
/
Doc Club & Pub. คอมมูนิตี้คนรักหนังกับโรงหนังแบบ Stand Alone แห่งใหม่ของคุณ หมู-สุภาพ หริมเทพาธิป และ คุณ ธิดา ผลิตผลการพิมพ์ สองผู้คร่ำหวอดอยู่ในวงการหนังของเมืองไทยมาเป็นเวลานาน กับบทบาทบรรณาธิการและเจ้าของนิตยสารที่เรียกได้ว่าหากใครที่ชื่นชอบการดูหนังเป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้วต้องรู้จักกันเป็นอย่างดีกับ Bioscope นิตยสารสำหรับ Film lovers (and sick people) อีกทั้งยังเป็นผู้หยิบนำหนังสารคดีรวมไปถึงหนังคุณภาพมากมายเข้ามาให้เราได้รับชมกันกับ Documentary Club และวันนี้ทาง #Iameverything จึงได้มีโอกาสพูดคุยถึงเรื่องราวความเป็นมากับคุณ หมู-สุภาพ หริมเทพาธิป ในบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายของคนรักหนังอย่างแท้จริงกับ Doc Club & Pub. แห่งนี้นั่นเอง
/
ในฐานะผู้กำกับ เต๋อ - นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์ มีลายเซ็นในหนังของตัวเองอย่างชัดเจน แต่เต๋อบอกว่าระยะหลังเขาชอบดูหนังที่ดูแล้วเกิดคำถามต่างๆ ตามมามากกมาย เขาบอกว่า “หลังๆ ผมดูหนังแบบมั่วๆ ไม่ค่อยได้สนใจว่ามันดีหรือเปล่า หรือมันเป็นหนังคุณภาพนะ ผมดูหนังไปเรื่อยมากกว่า สำหรับผมการดูหนังในตอนนี้คือเหมือนเราเก็บกระเป๋าไปทัวร์โลกในหัวผู้กำกับ ว่าในหัวมีอะไรบ้าง กูอยากไปเจอของใหม่ๆ บ้าง ในฐานะคนทำหนังเราไม่ควรติดกับตัวเองไปเรื่อยๆ ไม่ได้หมายถึงว่าเราจะเปลี่ยนแนวนะ แต่เราอยากออกไปจากโลกที่เราคุ้นเคยบ้างมากกว่า” IAMEVERYTHING เลยลองถามเล่นๆ ว่าหนังที่เขาดูแล้วถึงกับเกาหัวอุทานว่า “อะไรของมึงวะเนี่ย” ห้าเรื่องนั้นมีอะไรบ้าง
/
“ยอนซังโฮ” ถือเป็นผู้กำกับเกาหลีหน้าใหม่ที่น่าจับตามองมากที่สุดและเป็นผู้กำกับที่ไม่เคยหยุดท้าทายความสามารถ หลังจากที่ผลงานของเขาเคยสร้างปรากฏการณ์ซอมบี้เกาหลีให้ระเบิดคลั่งมาแล้วทั่วโลก จาก Train to Busan นับเป็นการประกาศศักดาเคซอมบี้ให้โลกได้รับรู้ ทำลายทุกสถิติโดยภาพยนตร์ถูกฉายกว่า 160 ประเทศทั่วโลก ทำรายได้กว่า 140 ล้านเหรียญสหรัฐ ทำให้มันขึ้นทำเนียบภาพยนตร์เกาหลีที่ทำรายได้สูงสุดตลอดกาล
We use cookies, localStorage and other technologies (collectively, "cookies") to recognise your browser or device, learn more about your interests, and provide you with essential features and services and for additional purposes. ( see details )