จนกระทั่ง Covid-19 เข้ามาเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญ ทำให้ซาช่าต้องย้ายกลับมาอยู่ไทยในช่วงปี 2020 และช่วงเวลานี้เองที่ทำให้เธอมีโอกาสค้นพบว่า แวดวงดนตรีไทยที่เดิมไม่เคยอยู่ในความสนใจมาก่อนนั้น กลับเต็มไปด้วยคนเก่ง คนที่มีความสามารถอยู่มากมาย และน่าสนใจเกินกว่าจะมองข้าม ซาช่าจึงตัดสินใจเลือกออกวิ่งบนเส้นทางศิลปินอีกครั้งที่ประเทศบ้านเกิดในฐานะศิลปินอิสระ ที่แต่งเนื้อและโปรดิวเซอร์เพลงด้วยตัวเอง ในชื่อศิลปินว่า Cupnoodle ที่แม้จะดููขี้เล่นและตลกบ้างในบางมุม แต่เมื่อไหร่ที่คุณได้ลองสัมผัสกับผลงานเพลงอันเป็นเสมือนยาขมเคลือบน้ำตาลของเธอ ชื่อนัั้นก็แทบจะเป็นแค่สิ่งผิวเผินไปโดยทันที
  ซึ่งตั้งแต่ปี 2020 เธอก็ปล่อยผลงานเพลงออกมาอย่างต่อเนื่องให้เราได้ติดตาม ไม่ว่าจะเป็น nothing nothing nothing, 2+2 หรือ piece of ming จนกระท่ังการมาถึงของ EP แรก ที่ชื่อว่า “YUM” ในช่วงต้นปี 2568 ที่ผลักดัันให้ชื่อของเธอปรากฏบนหน้าสื่อมากยิ่งขึ้น จากสไตล์และรสชาติทางดนตรีที่หลากหลาย แตกต่าง และจัดจ้านสมชื่อยำ

ตัวตนของศิลปินที่ชื่อว่า “Cupnoodle”
  Asian, Instant และ Worldwide คือสามสิ่งที่ ซาช่าเลือกใช้นิยามความเป็น Cupnoodle
  โดย “Asian” มีที่มาจากรากเหง้าความเป็นลูกครึ่งไทย-เยอรมัน แต่ด้วยหน้าตาที่มีความเป็นยุโรปชัดเจน ทำให้หลายคนมักจะประหลาดใจทุกครั้งเมื่อรู้ว่าเธอเป็นลูกครึ่งไทยด้วย ซาช่าจึงอยากนำเสนอตัวตนความเป็น Asian นี้ออกมา
  ขณะที่ “Instant” สะท้อนถึงผลงานเพลงที่ต้องพาให้ผู้คนรู้สึกถึงอารมณ์บางอย่างได้อย่างง่ายดาย มีความปัจจุบันเร่งด่วน ที่ก็คล้ายกับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนั่นแหละ แค่เติมน้ำร้อนก็กินได้ทุกที
  ส่วน “Worldwide” มาจากเนื้อเพลงภาษาอังกฤษที่ทุกคนทั่วโลกเข้าใจได้ ยิ่งได้อินเตอร์เน็ตที่เชื่อมโยงโลกในทุกมุม ยิ่งก็ส่งเสริมให้ผลงานเพลงของเธอสามารถเดินทางข้ามพื้นที่ได้อย่าง Worldwide

  แต่สำหรับซาช่า นั่นไม่ใช่วิธีเสพดนตรีของเธอ เธอเชื่อว่าคนฟังยุคนี้ไม่จำเป็นต้องฟังเพลงแค่แนวเดียว และการคิดแทนคนฟังแบบนั้นก็ไม่อาจนับได้ว่าถูกต้อง เพราะในหนึ่งวันอารมณ์ของมนุษย์ยังเปลี่ยนแปลงขึ้นลงเลย แล้วทำไมแนวเพลงที่ฟังจะมีการเปลี่ยนแปลงไม่ได้
  Cupnoodle จึงไม่ถูกจำกัดอยู่กับขอบเขตของแนวเพลงใดเพียงแนวเดียว แต่กลับเต็มไปด้วยความหลากหลาย ที่พร้อมทดลองค้นหาแนวและรูปแบบอันแปลกใหม่อยู่เสมอ ซึ่งช่วยสะท้อนให้เราได้เห็นอย่างชััดเจนถึงรสนิยมทางดนตรีส่วนตัวของเธอ พร้อมกัับความตั้งใจในการถ่ายทอดอารมณ์อันแตกต่างของมนุษย์ผ่านเนื้อเพลงภาษาอังกฤษอันแสนเรียบง่าย แอบแฝงการอุปมาอุปไมยถึงเรื่องราวที่ไม่ใช่แค่ความรัก แต่ยังคงชวนให้ตั้งคำถามถึงชีวิตในบางแง่มุม จนหลายคนก็นิยามสิ่งที่เธอทำว่าเป็นเพลงป็อปเพื่อชีวิต

  “สิ่งที่เราทำคือศิลปะ เราอยากทำให้คนฟังเห็นถึงความแตกต่างผ่านผลงานจริง ๆ มากกว่าจะไป Hard Sale หรือออกมาพูดโต้งกัับทุกคนว่าเออเราแตกต่างนะ เพราะเราไม่ได้ตัั้งใจจะทำเพลงสำหรับคนทั้งโลก เราเลือกทำเพลงเพื่อค้นหาคนที่ชอบในตัวตนของเราจริง ๆ และชอบฟังเพลงหลากหลายแนวเหมือนกันกับเรา ซึ่งเราคิดว่าเราไม่จำเป็นจะต้องลดทอนรสนิยมหรือสิ่งที่ชอบลงเลย แม้ทำแบบนี้แล้วจะมีคนฟังแค่หลักพันคน แต่ถ้าเป็นหนึ่งพันคนที่เหนี่ยวแน่น เราก็มองตัวเองว่า Strong แล้วนะ”
  แต่เธอก็พูดต่อด้วยความเข้าใจที่มีต่อของอุตสาหกรรมเพลงในยุคปัจจุบันว่า ในแง่หนึ่งถ้าอยากทำให้เพลงให้ติดหูคนฟัง หรือมีความเป็นไปได้ในการใช้งานเชิง Commercial มากยิ่งขึ้น ยังไงศิลปินก็จะต้องยอมยึดโยงการทำงานไปกับโครงสร้างในการเขียนเพลงแบบเดิม ที่มักจะต้องมีท่อนจำหรือการ Repetitive เนื้อเพลง ในการทำงานเพลงทุกวันนี้ซาช่าจึงต้องพยายาม Compromise ให้ได้ ระหว่างโครงสร้างเพลงอันเป็นสูตรสำเร็จ กับความคิดสร้างสรรค์ที่ยังคงต้องสะท้อนถึงตัวตนของเธอ
  “เราเคยถามตัวเองอยู่เหมือนกันว่าจะเรียกตัวเองด้วยชื่อ Cupnoodle จริง ๆ หรอ คนที่ได้ยินส่วนใหญ่ก็สงสัยเหมือนกันว่าตลกหรือเปล่า แต่สิ่งที่เราทำมันไม่ตลกนะ ถ้าได้ลองฟังเพลงอ่านทำความเข้าใจเนื้อเพลงที่เราเขียน จะรู้ได้เลยว่าเราเอาจริง I take life unseriourly seriourly. และถ้าหากเราทำให้ยอมรับในความเป็นศิลปินของเราได้ แม้จะใช้ชื่อว่า Cupnoodle นั่นแปลว่า Art ที่เราทำ มันมีความหมายลึกซึ้งมากกว่านั้น”

“Being an artist is a lifelong journey”
  เบื้องหน้าที่ซาช่าทำงานทุกอย่างด้วยตัวเอง จนหลายคนยกให้เธอเป็นศิลปินอิสระที่มีพลังงานเยอะ แต่ความจริงแล้ว การเป็น Cupnoodle ต้องแลกมาด้วยการเสียสละสิ่งอื่นในชีวิต เพราะการเป็นศิลปินสำหรับซาช่า คือสิ่งที่จะไม่มีวันหยุด “ใครไม่เห็น เราทำ ใครหยุด เราก็ยังทำต่อ” เพราะเธอเชื่อว่า เราไม่สามารถมีทุกอย่างไปพร้อมกันได้ ซาช่าจึงเลือกตั้งความฝันไว้เป็นอันดับที่สูงกว่าวันหยุดหรือเพื่อนฝูง
  แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดเสมอคือครอบครัว เพราะแหล่งที่มาของพลังใจอันเหลือล้นที่ทำให้เธอไม่เคยหยุด หรือยอมแพ้ไปเสียก่อน คือจิตวิญญาณความเป็นนักสู้ของครอบครัวที่แวดล้อมรอบตัวเธอ อย่างคุณตาและคุณพ่อผู้ที่ผ่านหลากหลายเหตุการณ์มาได้จนถึงทุกวันนี้ ทำให้พอต้องเผชิญกับช่วงเวลาที่ต้ังคำถามกับตัวเองหรือเริ่มรู้สึกท้อแท้ แค่มองย้อนกลับไปถึงชีิวิตที่เคยผ่านมาของพวกเขา เธอก็แทบจะสลัดทิ้งความท้อแท้ออกไปได้ทันที

  ซาช่าจึงมัักจะหันกลับมาดูผลงานของตัวเองอยู่เสมอว่าต้องปรับปรุงอะไร รับฟังฟีดแบคว่าสิ่งไหนในผลงานที่คนฟังยังไม่เข้าใจ แม้คำชมเป็นดั่งน้ำทิพย์ช่วยเติมความชุ่มชื้นให้จิตใจ แต่มันก็คงอยู่แค่ชั่วคราว ฟีดแบคต่างหากที่จะช่วยพัฒนาทักษะของเธอต่อไปได้
  ส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอเปิดใจรับกับฟีดแบคอย่างกล้าหาญ มาจากประสบการณ์ช่วงหนึ่งที่ได้มีโอกาสในการทำงานเพลงประกอบโฆษณา ซาช่าเล่าให้ฟังว่านักแต่งเพลงส่วนใหญ่มักจะต้องเผชิญกับคำวิจารย์ว่าไม่ชอบ ยังไม่ถูกใจ หรือยังไม่ติดหู ซึ่งหากคนทำงานเผลอตัวไปกับอารมณ์ที่แฝงอยู่ในคำพูดเหล่านัั้น มันจะย้อนกลับมาทำร้ายความรู้สึกแน่นอน แต่หากย้อนถอยออกมามองในอีกมุมหนึ่ง เมื่อผู้ฟังบอกว่ายังไม่ใช่ นั่นหมายความว่าเขายังไม่รู้สึกเชื่อมโยงไปกับเพลง

  แล้วจะปรับอย่างไรให้คนฟังรู้สึกเชื่อมโยง? สิ่งที่เป็นตัวช่วยสำคัญก็คือฟีดแบค
  “เราต้องยอมรับก่อนว่าผลงานตัวเองยังดีไม่พอจริง ๆ สิ่งไหนที่ยังทำไม่ได้ ก็ต้องกลับมาพัฒนาต่อให้มันดี ศิลปินต้องมีความเป็น Professional เราต้องพัฒนาต่อไป ห้ามคิดว่าตัวเองเก่งแล้วเด็ดขาด เพราะ Perfection is the killer of creativity”
  สำหรับซาช่าแล้ว การเป็นศิลปินจึงเป็นเหมือนกับ Life long Journey ที่เธอจะยังคงฝึกฝนตัวเองต่อไป แม้จะผ่านเวลาไปจนอายุ 80 ปี แต่การเดินทางบนเส้นทางนี้ก็จะยังดำเนินต่อไปไม่รู้จบ เพราะโลกของดนตรีนั้นกว้างขวางและหลากหลายเกินกว่าที่ศิลปินคนหนึ่งจะเรียนรู้หรือสร้างสรรค์ผลงานได้ครบภายในการทำงานแค่ช่วงสั้น ๆ

จาก “YUM” สู่ “นานาจิตตัง” ในวันที่เข้าใจถึงความคิดอันแสนนานาจิตตังของผู้คน
  หลังจากห่างหายจากการปล่อยผลงานเพลงไปราว 4 เดือน Cupnoodle กลับมาพร้อมผลงานใหม่อย่าง “นานาจิตตัง” ที่นับได้ว่าเป็นเพลงแรกที่มีเนื้อเพลงผสมผสานระหว่างคำภาษาไทยและภาษาอังกฤษ
  ซึ่งถ้าพูดถึงจุดเริ่มต้นของนานาจิตตัง คงจะย้อนกลับไปในช่วงที่ปล่อย EP “YUM” ที่เป็น EP แรกในชีวิตของซาช่า รวบรวม 6 ผลงานเพลงที่มีกลิ่นอายของหลากหลายแนวดนตรีไว้ด้วย ที่อาจจะหลากหลายเสียจนบางคนที่ได้ฟังเกิดคำถามขึ้นว่า ทำไมถึงไม่ทำเพลงให้เป็นแนวเดียวกันหมดละ?
  แต่ความหลากหลายที่คล้ายกับรสเปรี้ยว เค็ม ผัดของยำที่มีอยู่ใน YUM นั้นแหละคือตัวตนจริง ๆ ของ Cupnoodle และเพราะไม่มีใครเข้าใจตัวตนของ Cupnoodle ได้ดีไปกว่าซาช่า เธอจึงเลือกปล่อยวางด้วยความเข้าใจกับความจริงข้อหนึ่งว่า ทุกคนต่างก็มีความคิดเป็นของตัวเอง แตกต่าง และนานาจิตตัง เกินกว่าจะต้องมาให้ความสนใจ ดังนั้นหากอยากทำอะไรที่แตกต่างไปจากขนบหรือรูปแบบเดิมก็ลงมือทำเลยไม่ต้องกังวล หรือวันหนึ่งคิดอยากจะลุกขึ้นมาซื้อรถเข็นขายของเพื่อใช้โปรโมทก็เอาเลย อย่ากลัว
  โลกนี้นานาจิตตัง งั้นฉันก็จะเป็นฉันนี่แหละ

  แวบแรกเธอลังเลว่าจะปล่อยผลงานออกมาเลยไหม แต่สุดท้ายซาช่าก็เลือกกลับไปเติมเรื่องราวให้นานาจิตตังสมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้น ด้วยการกลับไปหารากเหง้าความเป็นลูกครึ่ง-เยอรมันของตัวเองอีกครั้ง ผ่านเนื้อเพลงใน Verse แรก แต่ที่นับได้ว่าเป็นรสชาติใหม่ ๆ ของ Cupnoodle คือการเติมความตลกจากคำพ้องเสียงบางคำที่อ่านแล้ว ‘เออเนี่ยโคตรจะไทย’ อย่างท่อน “ก็ไม่ได้เคร่งศาสนาอะไร แต่ถ้าผีมาก็สวดมนต์แถบไม่ทัน”, “สิ่งเน่าๆ if you keep it มันก็คาว (COW) ไม่ใช่วัวแต่กลิ่นตัวมันไม่ดี”
  แม้แต่สิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้ยินอย่าง “ใครที่พูดแล้วไม่น่าฟัง เราก็ tell them hold your tongue Or I’m gonna have to บัง หน้าเธอด้วยกะละมัง” ในช่วง Verse 2 ก็ถูกซาช่าเรียบเรียงออกมาได้อย่างสนุกสนาน จน “นานาจิตตัง” กลายเป็นผลงานเพลงที่ EVERYTHING มองว่าเป็นเครื่องพิสูจน์ ให้เห็นถึงตัวตนที่แตกต่าง และความพยายามพัฒนาเพื่อก้าวข้ามตัวเองของศิลปินที่ชื่อ Cupnoodle ได้อย่างชัดเจน
  “เราไม่ได้คาดหวังว่าเพลงนี้จะต้องได้รางวัลหรือต้องยอดสตรีทดี เพราะสุดท้ายความคาดหวังนั้นจะกลับมากดดันเราในภายหลังได้ แต่เราอยากให้ ‘นานาจิตตัง’ เป็นสะพานที่เชื่อมให้คนไทยได้เข้าใจตัวตนความเป็น Cupnoodle และโลกทางดนตรีของเรามากยิ่งขึ้น รวมถึงคนฟังคนอื่น ๆ เองก็จะได้เข้าใจถึงตัวตนรากเหง้าของเราว่าเป็นอย่างไร”

  ถ้าเปรียบตัวตนของ Cupnoodle ในตอนนี้ เป็นบะหมี่ถ้วยแล้ว คิดว่ามันจะเป็นบะหมี่ถ้วยรสชาติประมาณไหน? — เราจบบทสนทนาด้วยคำถามสุดท้าย
  “คิดว่ามันเป็นรสชาติเปรี้ยว เผ็ดร้อน แบบต้มแซ่บ เพราะซาช่ารู้สึกว่าตััวเองมีไฟในการทำเพลงที่แรงกว่าช่วงที่ผ่านมา ตััวเรานำเอาความท้อแท้และบทเรียนชีวิตในอดีตมาปรับใช้มากยิ่งขึ้น เรารู้สึกว่าตัวเองโฟกัสกับการทำเพลงมากขึ้น รับมือกับสิ่งต่าง ๆ ได้ดีมากยิ่งขึ้น มันเลยเป็นรสชาติที่เหมือนต้มแซ่บ ที่ใครก็ห้ามเราไม่อยู่แล้ว เราจะเดินหน้าพัฒนาผลงานเพลงต่อไปเรื่อย ๆ เราคิดว่าคนฟังยังไม่ได้ผลงานเพลงที่ดีที่สุดของเราเลย ยังมีสิ่งให้ต้องพัฒนาและพิสูจน์อีกเยอะ และตัวช่าเองก็ตื่นเต้นกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตด้วยค่ะ”