LOOKING ON EVERYTHING ?
EXPLORE ON EVERYTHING
การเดินทางสำรวจห้วงเวลาแห่งอดีตและอนาคตผ่านศิลปะอันสุดแสนล้ำยุคและท้าทาย
ถ้าเรามองว่างานศิลปะชั้นครูในยุคโบราณ เป็นเหมือนการเดินทางย้อนเวลาเพื่อหวนกลับไปสำรวจความรู้สึกนึกคิด วิถีชีวิตความเป็นอยู่ ความเจริญรุ่งเรือง และพรสวรรค์อันเปี่ยมล้นของมนุษย์ในอดีตฉันใด งานศิลปะร่วมสมัยก็ไม่ต่างอะไรกับการทำนายความเป็นไปได้ในโลกอนาคตฉันนั้น หากแต่มีศิลปินผู้หนึ่ง ที่ผลงานของเขานั้นเป็นเหมือนการเดินทางย้อนเวลากลับไปในอดีต และสำรวจถึงความเป็นไปได้ของโลกอนาคตไปพร้อมๆ กัน ศิลปินผู้นั้นมีชื่อว่า แดเนียล อาร์แชม (Daniel Arsham)
ศิลปินชาวอเมริกันผู้ยืนอยู่บนพรมแดนของงานศิลปะ สถาปัตยกรรม งานออกแบบ และศิลปะการแสดง ผลงานของอาร์แชมมักเล่นกับนิยามของงานสถาปัตยกรรมตลอดมา ไม่ว่าจะเป็นผนังอาคารที่ผุกร่อนทะลุเป็นรูจนมองเห็นห้องอื่นๆ ได้ไม่รู้จบ หรือบันไดที่ไม่มีจุดหมายให้ไปถึง และภูมิทัศน์ที่ปกคลุมด้วยธรรมชาติซุกซ่อนอยู่ภายในตัวอาคารเป็นต้น
อาร์แชมผลักพรมแดนทางศิลปะและสถาปัตยกรรมให้กว้างไกลออกไปสู่ขอบเขตที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน ด้วยการขุดลึกลงไปในประสบการณ์รอบตัวในชีวิตประจำวัน และใช้รูปทรงกับพื้นที่เหล่านั้นสร้างความสับสน ฉงนสนเท่ห์ และคาดไม่ถึงให้กับผู้ชม ผ่านผลงานประติมากรรมจัดวางอันเรียบง่าย แต่ก็แฝงเอาไว้ด้วยความแปลกประหลาดน่าพิศวง ไม่ว่าจะเป็นประติมากรรมรูปผนังอาคารที่ส่วนหนึ่งยื่นออกมาเป็นรูปทรงพลิ้วไหวเหมือนผ้าม่านปลิวลม ประติมากรรมรูปร่างคนที่ถูกห่อหุ้มด้วยผ้ายับย่นที่กลืนไปเป็นเนื้อเดียวกับผนัง หรือประติมากรรมรูปทรงวัตถุสมัยใหม่ ทั้งโทรศัพท์ นาฬิกาปลุก กล้องถ่ายรูป เทปคาสเซ็ตต์ หูฟังแล็ปท็อปคอมพิวเตอร์ ฯลฯ ซึ่งทั้งหมดมีรูปลักษณ์ผุกร่อน สึกหรอ แตกกระเทาะ ราวกับเพิ่งถูกนักโบราณคดีจากโลกอนาคตขุดค้นพบขึ้นมาก็ไม่ปาน
การทดลองทางโครงสร้าง การสำรวจประวัติศาสตร์รอบตัว และการเสียดสีอย่างเจ็บแสบ เปี่ยมด้วยอารมณ์ขันและปฏิภาณ ทั้งหมดทั้งมวลนี้หลอมรวมอยู่ในผลงานศิลปะที่สำรวจ และตั้งคำถามเกี่ยวกับความเป็นจริงและจินตนาการของอาร์แชมตลอดมา
อาร์แชมเผยถึงแรงบันดาลใจเบื้องหลังกระบวนการทำงานศิลปะอันเปี่ยมเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเขาเหล่านี้ว่า
“ความลุ่มหลงในการแปรเปลี่ยนข้าวของในยุคร่วมสมัยและสิ่งประดิษฐ์จากวัฒนธรรมป๊อปให้กลายเป็นซากอารยธรรมโบราณของผม มีต้นตอจากความปรารถนาในการสำรวจแนวคิดเกี่ยวกับเวลาและผลกระทบของเวลาที่มีต่อความทรงจำทางวัฒนธรรมของคนเรา แนวคิดนี้เริ่มต้นจากตอนที่ผมเป็นเด็ก ผมหลงรักเรื่องราวของอารยธรรมที่สาบสูญในอดีตที่ถูกเล่าผ่านวัตถุโบราณ กระบวนการหวนกลับไปจินตนาการถึงสัญลักษณ์แห่งยุคสมัยใหม่อีกครั้งเช่นนี้ เชื้อเชิญให้ผู้ชมไตร่ตรองถึงธรรมชาติของวัฒนธรรมอันไม่ยั่งยืน ที่สะท้อนผ่านเรื่องราวทีี่ถูกเล่าผ่านโบราณวัตถุจากช่วงเวลานับพันปีข้างหน้า บอกเล่าถึงเรื่องราวในอนาคตอันไกลโพ้นให้ผู้ชมได้รับรู้”
คุณสมบัติอันโดดเด่นเปี่ยมเอกลักษณ์เฉพาะตัวอีกประการในผลงานของอาร์แชมคือการเลือกใช้วัสดุอันแปลกตาน่าพิศวงมาสร้างสรรค์ผลงานประติมากรรมที่สร้างความรู้สึกสมจริงและเหนือจริงไปพร้อมๆ กัน
“วัสดุที่ผมเลือกใช้ในงานของผมนั้นมีความสำคัญต่อการเล่าเรื่องราวที่พวกมันถ่ายทอดออกมา อย่างเช่นการใช้บรอนซ์ เพื่อเชื่อมโยงงานประติมากรรมของผมเข้ากับบริบททางประวัติศาสตร์ ในขณะที่ผลึกแก้วแสดงออกถึงองค์ประกอบอันคาดไม่ถึง วัสดุแต่ละชนิดบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ออกมา บรอนซ์ บ่งบอกถึงความคงทนยั่งยืนและความเก่าแก่โบราณ ส่วนผลึกแก้วนั้นแทนความเปราะบางและความเป็นอนาคต การผสมผสานระหว่างความผุพังเสื่อมสลาย การพื้นฟูและการกำเนิดใหม่ เปิดโอกาสให้ผมลบเลือนเส้นแบ่งระหว่างอดีตและปัจจุบัน เพื่อกระตุ้นให้ผู้ชมไตร่ตรองถึงแนวคิดเกี่ยวกับเวลาและความคงทนถาวร”
อาร์แชมจัดแสดงนิทรรศการเดี่ยวและกลุ่ม และเข้าร่วมในโครงการศิลปะในพื้นที่ทางศิลปะและพิพิธภัณฑ์หลายแห่งทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็น นิทรรศการ “Miami Nice” ในแกลเลอรี Perrotin ในกรุงปารีส, เทศกาลศิลปะ Athens Biennale ในกรุงเอเธนส์, เขายังจัดแสดงงานในศูนย์ศิลปะร่วมสมัย P.S.1 ในนิวยอร์ก, พิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัยแห่งไมอามี, พิพิธภัณฑ์ New Museum ในนิวยอร์ก, พิพิธภัณฑ์ Mills College Art Museum ในโอ๊กแลนด์ แคลิฟอร์เนีย และพิพิธภัณฑ์ Carré d’Art ในเมืองนีมส์ ประเทศฝรั่งเศส ล่าสุดในปี 2024 นี้ เขาจัดนิทรรศการ Daniel Arsham. Venice 3024 ในกรุงเวนิส ประเทศอิตาลี ในช่วงเวลาเดียวกันกับมหกรรมศิลปะนานาชาติ เวนิส เบียนนาเล่ ครั้งที่ 60
ข่าวดีสำหรับมิตรรักแฟนศิลปะชาวไทยก็คือ ในช่วงต้นเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา แดเนียล อาร์แชม เดินทางมาจัดแสดงนิทรรศการแสดงเดี่ยวของเขาในชื่อ Daniel Arsham: BANGKOK 3024 ณ ศูนย์การค้าเซ็นทรัล เอ็มบาสซี ที่นำพาผู้ชมเดินทางไปยังอนาคตในอีก 1,000 ปีข้างหน้าของกรุงเทพมหานครแห่งนี้ ด้วยการหยิบเอาวัตถุจากวัฒนธรรมป๊อปมาแปรเปลี่ยนให้เป็นงานประติมากรรมที่ดูคล้ายกับวัตถุโบราณ เต็มไปด้วยร่องรอยแตกกระเทาะ ผุกร่อน ตกผลึก และคราบตะกอน ราวกับถูกกัดกร่อนจากกาลเวลาอันยาวนานนับพันปี
ทั้งประติมากรรมของตัวละครจากภาพยนตร์ที่เรารู้จักกันดีอย่าง ตัวการ์ตูน Pokemon, Goofy, ตัวละคร C-3PO และ Stormtrooper ในหนัง Star Wars หรือรถยนต์ DeLorean ไทม์แมชชีน ในหนัง Back to the Future ราวกับเขาจะพาเราขึ้นเครื่องไทม์แมชชีนหรือเครื่องเดินทางข้ามเวลาชิ้นนี้นำพาวัตถุจากอนาคตข้างหน้านับพันปีเหล่านี้ กลับมาเผยโฉมให้เราเห็นในนิทรรศการครั้งนี้ยังไงยังงั้น แถมประติมากรรมเหล่านี้ยังถูกทำออกมาอย่างถูกต้องสมจริง ราวกับเขาได้แบบพิมพ์เขียวของตัวละครจากสตูดิโอหนังทุกเรื่องเลยก็ว่าได้ ผลงานทั้งหลายถูกจัดแสดงภายใต้กำแพงขนาดมหึมาวางเรียงรายกันนับสิบ กึ่งกลางกำแพงผุกร่อนทะลุแตกเป็นช่องคล้ายอุโมงค์ให้ผู้ชมเดินผ่าน บนสะพานไม้สีน้ำเงิน ทอดยาวผ่านสวนหินสไตล์ญี่ปุ่นสีขาวสะอาดตา
อาร์แชมกล่าวถึงที่มาที่ไปของนิทรรศการแสดงเดี่ยวครั้งล่าสุดของเขาในกรุงเทพฯ ให้เราฟังว่า
“นิทรรศการ Daniel Arsham: BANGKOK 3024 จัดขึ้นในวาระเฉลิมฉลองการครบรอบ 10 ปี เซ็นทรัลเอ็มบาสซี ด้วยการเปลี่ยนแปลงพื้นที่ภายในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ให้กลายเป็นสถานที่ขุดค้นโบราณวัตถุแห่งอนาคต ที่จัดแสดงศิลปวัตถุจากหลายช่วงเวลาในอาชีพของผม ภายใต้แนวคิดที่สอดคล้องกับกระบวนการสำรวจกาลเวลา ความทรงจำ และอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรม เพื่อเชิญชวนให้ผู้ชมเดินทางสำรวจพื้นที่แห่งการหลอมรวมอดีต ปัจจุบัน และอนาคตเข้าไว้ด้วยกัน”
“มรดกทางวัฒนธรรมอันมั่งคั่งและสภาพแวดล้อมอันเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวาของกรุงเทพฯ ส่งอิทธิพลต่อกระบวนการทำงานในนิทรรศการของผมอย่างมาก การผสมผสานระหว่างขนบธรรมเนียมประเพณีโบราณกับพัฒนาการอันทันสมัยในประเทศไทย สะท้อนถึงแนวคิดเกี่ยวกับเวลาและความเปลี่ยนแปลงในธีมงานของผมอย่างลึกซึ้ง ไม่ว่าจะเป็นองค์ประกอบอันเฉพาะเจาะจงอย่าง สวนหินกรวด ที่ได้แรงบันดาลใจมาจากสวนหินญี่ปุ่น รายล้อมด้วยกำแพงที่มีรอยทะลุตรงกลางจนดูคล้ายกับอุโมงค์ขนาดใหญ่ สิ่งเหล่านี้สะท้อนความหลงใหลในสุนทรียะของภูมิภาค และความสนใจของผม ว่าในแต่ละวัฒนธรรมที่แตกต่างกันนั้นเข้าถึงแนวคิดเกี่ยวกับความผุพังเสื่อมสลายและการฟื้นฟูรักษาได้อย่างไร”
“พื้นที่แสดงงานในเซ็นทรัลเอ็มบาสซีแห่งนี้ ยังเปี่ยมด้วยเอกลักษณ์อย่างน่าสนใจ เพราะตรงกลางเป็นพื้นที่เปิดโล่งเชื่อมต่อกันทุกชั้น จนทำให้ผู้ชมสามารถมองเห็นผลงานได้จากหลากหลายมุมมอง ทั้งมองจากข้างบนลงมาข้างล่าง หรือมองจากข้างล่างขึ้นไปข้างบนได้”
ด้วยความที่อาร์แชมทำงานเกี่ยวกับเรื่องราวของโลกอนาคต เราจึงอดสงสัยไม่ได้ว่า ศิลปินอย่างเขาจะจินตนาการถึงศิลปะในโลกอนาคตอย่างไรบ้าง และมันจะแตกต่างจากศิลปะในปัจจุบันอย่างไร
“ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ศิลปะจะมีวิวัฒนาการไปข้างหน้าอย่างไม่ต้องสงสัย ด้วยความที่ศิลปินแต่ละคนต้องสำรวจสื่อใหม่ๆ เพื่อใช้ในการเล่าเรื่อง ผมคิดว่าในอนาคต พรมแดนระหว่างศิลปะในเชิงกายภาพที่จับต้องได้ กับศิลปะดิจิทัลจะเลือนรางหลอมรวมเข้าด้วยกัน เพื่อสร้างประสบการณ์เชิงโต้ตอบและเสมือนจริง ที่ยังคงกระตุ้นอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดของผู้ชมได้”
การชมผลงานและได้สนทนาพูดคุยกับอาร์แชมทำให้เรารู้สึกว่า คุณสมบัติอันพิเศษในงานศิลปะของเขานั้นไม่ต่างอะไรกับไทม์แมชชีน หรือเครื่องเดินทางข้ามเวลา ที่นำพาผู้ชมอย่างเราให้เดินทางสำรวจห้วงเวลาในอดีตและอนาคตของมวลมนุษยชาติไปพร้อมๆ กัน ผ่านผลงานศิลปะอันสุดแสนจะล้ำยุคและท้าทายของเขา
ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก เซ็นทรัล เอ็มบาสซี
Daniel Arsham: BANGKOK 3024 การเดินทางสำรวจห้วงเวลาแห่งอดีตและอนาคตผ่านศิลปะอันสุดแสนล้ำยุคและท้าทาย
/
แค่ได้อ่านชื่อ ก็เชื่อว่าคิ้วของทุกคนคงต้องผูกกันเป็นปมด้วยความสงสัยแล้วว่า ‘บะหมี่ถ้วย ใช้ชื่อนี่เป็นชื่อศิลปินจริงดิ’, ‘มาทำเพลงเอาตลกหรือเปล่าเนี่ย’ บอกไว้ก่อนเลยว่า ไม่ ไม่ตลกเลย เพราะชีวิตที่ซุกซ่อนอยู่เบื้องหลังผลงานเพลงของ Cupnoodle หรือ “ซาช่า โจสท์” นั้น เต็มไปด้วยความพยายาม ความตั้งใจ จนบางครั้งก็ต้องยอมเสียสละบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้ได้ไขว่คว้าความฝันวัยเด็กในการเป็นศิลปิน ที่ในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านนั้น เธอแทบจะผ่านประสบการณ์การลงมือทำมาหมดทุกอย่างแล้วเพื่อเข้าใกล้วงการดนตรีให้ได้มากที่สุด (ซึ่งเยอะจนเราเชื่อว่าคงเขียนเล่าได้ไม่ครบ) แต่แม้จะมุ่งมั่นออกตัววิ่งบนเส้นทางนี้ไปด้วยความรวดเร็วมากเท่าไหร่ ซาช่า ที่ ณ ตอนนั้นใช้ชีวิตอยู่ที่ลอนดอน ก็ยังคงไม่เห็นเส้นชัยของตัวเองสักที
/
ทันทีที่ Key Visual สถาปนิก’ 68 เผยแพร่ออกมา บทสนทนาปลุกสัญชาตญาณนักสืบในตัวทุกคนพร้อมใจกันทำงานแบบ Autopilot และระหว่างที่ตามหาเฉลยกันจริงจัง ทุกคนเริ่มหันมาตั้งคำถามต่อว่า Art Toys เกี่ยวข้องกับธีมงานอย่างไร รู้ตัวอีกทีวงสนทนาก็กระเพื่อมขยายกว้างขึ้น ส่งสัญญาณชัดว่า Key Visual ปีนี้เปิดฉากมาแบบสนุกเอาเรื่อง โดนเส้นกันสุดๆ
/
วัลลภ รุ่งกำจัด หรือ อุ้ม นักแสดงที่เชื่อมโยงความเป็นมนุษย์กับโลกของภาพยนตร์ ผ่านการสร้างชีวิตให้ตัวละครต่าง ๆ ได้ออกมาโลดแล่นแสดงความรู้สึกทางอารมณ์ให้กับผู้ชม แม้เขาจะไม่ได้เป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงในวงกว้างเทียบเท่ากับนักแสดงกระแสหลัก แต่ในเวทีระดับโลก “อุ้ม” ได้พิสูจน์ตัวเองกับการเป็นนักแสดงที่มีความสามารถที่ยอมทุ่มเทหลาย ๆ สิ่ง ให้กับงานศิลปะด้านการแสดงในภาพยนตร์เรื่องต่าง ๆ เหล่านี้อย่างสุดตัว
/
คงปฏิเสธไม่ได้ว่าก่อนหน้านี้เราได้รู้จักกับเธอคนนี้ในชื่อของ พัด หรือที่ชอบเรียกติดปากกันว่า พัด ZWEED N’ ROLL เจ้าของเสียงทุ้มมีเสน่ห์ นักร้องและนักแต่งเพลงที่ฝากผลงานเพลงเศร้าเอาไว้ในวงการมากมาย อาทิ ช่วงเวลา, Diary, อาจเป็นฉัน และอีกมากมาย ไม่มีอะไรแน่นอนแม้กระทั่งตัวเราเอง ช่วงเวลาจึงได้พัดพาให้เรามาทำความรู้จักกับ “MAMIO” ในฐานะศิลปินใหม่จากค่าย Warner Music Thailand ซึ่งเป็นอีกตัวตนหนึ่งของคุณพัดที่ไม่เคยถูกปลดปล่อยออกมาเลยตลอดชีวิตการทำงานในวงการสิบกว่าปีที่ผ่านมา หรือถ้าจะให้ซื่อสัตย์กับตัวเองจริง ๆ ก็อาจจะเป็นทั้งชีวิตที่เกิดมาเลยเสียด้วยซ้ำ
/
Whispers เป็นหนึ่งในวงดนตรีที่สะท้อนการเติบโตของวงการ Hardcore ในประเทศไทยอย่างแท้จริง ตั้งแต่จุดเริ่มต้นที่เป็นเพียงกลุ่มเพื่อนที่หลงใหลในดนตรี เพราะนอกจากจะเป็นผู้เล่น พวกเขายังเป็นกำลังสำคัญที่คอยผลักดันซีนฮาร์ดคอร์ในบ้านเรามาโดยตลอด ประสบการณ์ที่สั่งสมทำให้เกิดเป็นสไตล์เฉพาะของ Whispers สร้างความแตกต่างและเป็นเอกลักษณ์ จนทำให้พวกเขาก้าวไปสู่เวทีระดับสากล ถึงแม้พวกเขาจะอยู่ใต้ดินของไทย แต่เสียงคำรามของพวกเขาก็ดังไปไกลถึงทวีปยุโรป มาพบกับเส้นทางดนตรีที่เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจและการเปลี่ยนแปลง กับวงฮาร์ดคอร์ระดับบท็อปของ Southeast Asia
/
ด้วยลายเส้นที่เป็นเอกลักษณ์และรูปแบบงานสักของเขา ที่เรารู้สึกแปลกประหลาดกว่างานสักอื่น ๆ (แปลกประหลาดในที่นี้คือความหมายในแง่ดีนะ) ก็เลยตัดสินใจส่งข้อความทักไปหา “พี่นัทครับ ผมขอสัมภาษณ์พี่ได้ไหม” “ได้ครับ” สั้น ๆ แต่จบ เรื่องราวทั้งหมดก็เลยเริ่มต้นขึ้นที่ร้าน CAVETOWN.TATTOO แถว ๆ ปิ่นเกล้า ซึ่งพี่นัทเป็นเจ้าของร้านแห่งนี้ บทสนทนาของเราเริ่มกันในช่วงเวลาบ่าย ๆ ของวันพฤหัส พอไปถึงร้านพี่นัทกำลังติดงานสักให้กับลูกค้าอยู่หนึ่งคน พอได้เห็นลายที่เขาสักต้องบอกว่าเท่มาก ๆ มันมีความเป็น Psychedelic บวกกับ Ornamental ผสมผสานกับเทคนิค Dotwork จนกลายเป็นงานศิลปะบนผิวหนังหลังฝ่ามือ เราถึงกับต้องถามคำถามโง่ ๆ กับลูกค้าที่ถูกสักว่า “เจ็บไหม” แน่นอนคำตอบที่ได้คือ “โคตรเจ็บ” เพราะจุดที่สักคือหลังฝ่ามือ ซึ่งถือเป็นอีกหนึ่งจุดที่หลายคนร่ำลือกันว่าโคตรเจ็บ ระหว่างที่รอพี่นัทไปพลาง ๆ น้องแมคช่างภาพที่มีรอยสัก Full Sleeve เต็มแขนขวา ก็เริ่มกดชัตเตอร์กล้องถ่ายรูปเก็บภาพระหว่างที่เขาสักไปด้วย พอสักเสร็จเรียบร้อยก็ปล่อยให้พี่เขาพักผ่อนกินน้ำ ปัสสาวะ (อ่านแยกคำนะอย่าอ่านติดกัน) ก่อนจะพูดคุย แต่เดี๋ยว ! ก่อนจะเริ่มบทสนทนา เราขอเกริ่นให้ฟังซักนิดนึงเกี่ยวกับชายคนนี้ก่อน
We use cookies, localStorage and other technologies (collectively, "cookies") to recognise your browser or device, learn more about your interests, and provide you with essential features and services and for additional purposes. ( see details )